keramiek irene  |  over irene
Soms komt een vervorming het werkstuk ten goede en brengt het zelfs een meerwaarde met zich mee

In 1998 heb ik het werken met klei ‘ontdekt’ bij de Vrije Academie Zoetermeer. Aansluitend ga ik wekelijks naar de werkplaats keramiek bij het CKC & Partners (voorheen Centrum voor Kunst en Cultuur) in Zoetermeer. Met mijn medekeramisten delen we hier onze ervaringen.

Ik ben autodidact en in mijn atelier aan huis breng ik vele uren door. In de loop der jaren heb ik een voorliefde ontwikkeld voor porselein en papierklei. Dit is een mooie witte klei en het verwerken hiervan tot dunne, fragiele vormen trekt me bijzonder aan. Door tot het uiterste te gaan ontstaat vaak veel van mijn werk.

In mijn recente werk bevestig ik porseleinen objecten op een zwart vlak zodat het werk kan worden opgehangen. Door het contrast in zwart en wit komt de witte porselein helemaal tot zijn recht. Soms maak ik daarbij gebruik van goudluster.

Maar ook het experimenteren met andere soorten klei en glazuren en de verschillende wijzen van stoken (onder andere in een saggar*) hebben mijn interesse en zorgen voor een verscheidenheid aan werk.

*Een saggar is een grote keramische container (met een klein gaatje aan de bovenzijde) die wordt afgedekt met een ovenplaat en in de elektrische oven wordt geplaatst. In de saggar bevindt zich brandbaar materiaal. De werkstukken worden ‘ingepakt’ met natuurlijke materialen, metalen en/of oxiden en carbonaten en in de saggar geplaatst. Na de stook is het altijd een verrassing hoe het werk eruit komt.

Vaak stook ik mijn werk in één keer, direct naar 1240°C. Om vervorming zoveel mogelijk tegen te gaan stook ik het werk in zand of stook het hangend (op z’n kop). Maar soms komt een vervorming het werkstuk ten goede en brengt het zelfs een meerwaarde met zich mee.